anti phospholipid
آنتی بادیهای ضد فسفولیپید (APA) گروهی از ایمونوگلوبولینها می باشند که بر علیه فسفولیپید بوجود آمده اند. انواع APA عبارتند از: آنتی بادی ضد کاردیولیپین (ACA)، لوپوس انعقادی یا لوپوس آنتی کوآگولانت (LA) و آنتی بادیهایی که سبب مثبت کاذب بیولوژیک در سرولوژی سیفلیس می شوند.
آنتی بادی ضد فسفولیپید در 40 – 30 درصد از بیماران مبتلا به SLE مثبت می گردد. این آنتی بادیها (IgG/IgM) در ترومبوز سرخرگی و سیاهرگی، سقط جنین خودبخودی و انفارکتوس جفت دیده می شوند. همچنین در بدخیمی ها، لوپوس القاء شده با دارو، بیماریهای مزمن و بیماریهای عفونی نیز ترشح می شوند.
نتایج مثبت و به شدت مثبت آنتی بادی های ضد فسفولیپید (40 GPL or MPL ≤) یک معیار تشخیصی برای سندرم آنتی فسفولیپید (APS) می باشد. سطوح پاییتر APA ممکن است در بیماران با علائم بالینی APS مشاهده گردد اما نتایج به دست آمده تشخیصی نیست.
تشخیص آنتی بادی های فسفولیپید تحت تاثیر درمان ضد انعقادی قرار نمی گیرد.
آنتی فسفولیپید آنتی بادی (APLA) ،آنتی بادی های بسیار ناهمگونی هستند که فسفولیپیدهای مختلف و پروتئین های پلاسما را هدف قرار می دهند. آنتی ژن های اصلی که مورد حمله قرار می گیرند شامل کاردیولیپین و فسفاتیدیل سرین هستند ولیکن پروتئین هایی مانند β2-glycoprotein 1 (β2GP1) یا پروترومبین که کوفاکتور اتصال فسفولیپیدها هستند نیز مورد حمله قرار می گیرند. در بعضی موارد آنتی فسفولیپید آنتی بادی علیه اپیتوپ های جدید (Neoepitopes) ،که در حین تشکیل یک کمپلکس تولید می شوند، به طور مثال حین تشکیل کمپلکس های کاردیولیپین و β2-glycoprotein 1 (β2GP1) ایجاد می شود. در صورت شک به سندرم آنتی فسفولیپید، از سه کلاس تشخیصی می توان بهره گرفت که شامل آنتی بادی علیه کاردیولیپین، آنتی بادی علیه 2-glycoprotein 1 β2GP1)β) و آنتی بادی علیه ضد انعقاد لوپوس است.
-b2glycoprotein -lopus-cardiolipin
–
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.